Mirka -- zdjęcia z podróży

Kolejny raz wyruszamy do Hiszpanii.
Na tej trasie często spotykamy kampery jadące na południe.

Zatoka Mar Menor, Półwysep La Manga i osada Playa Honda
to miejsca, za którymi tęskniliśmy całą zimę.

Wyjeżdżamy na początku kwietnia i na zachodzie Europy
z radością odnajdujemy pierwsze oznaki wiosny.
Kwitnąca forsycja wita nas przy hotelu w Dortmundzie.

Gdy wjeżdżamy do ładnego miasteczka Theux w Belgii, wiemy, że 1/3 trasy jest już za nami.

Na stacji "Woinic" w okolicach francuskiego Reims,
koło ogromnego dzika, znowu tankujemy paliwo.
Tym razem zrobiliśmy lepsze zdjęcie ;)

Kolejny nocleg mamy w zabytkowym francuskim Gien.
Kiedyś osada celtycka, potem hrabstwo.
Na zdjęciu piętnastowieczny zamek nad Loarą.

Mieszkamy w uroczym pensjonacie Villa Hotel.

Spędzamy wieczór nad sadzawką w ogrodzie,
wśród kilku kur, kaczek i gęsi :)

A to migawka z francuskiego hotelu w Oloron-Sainte-Marie
- u podnóża Pirenejów, już tu spaliśmy.

Przez okno oglądamy ośnieżone szczyty,
jutro przeprawimy się przez te góry.

W dalszą podróż wyruszamy bladym świtem. W Pirenejach
z podziwem obserwujemy samotnego pielgrzyma
(to odcinek szlaku do Santiago de Compostela).

Z chłodnej francuskiej części gór wjeżdżamy w ponad
8 kilometrowy Tunel Somport zbudowany w 2003 roku.
Granica z Hiszpanią przebiega w połowie tunelu.

A to już po stronie hiszpańskiej. Zupełnie inna pogoda,
na chwilę wjeżdżamy w mleczną mgłę, potem już tylko słońce.

Pierwszy spacer w ukochanej Playa Honda, po długiej zimie cieszy nas każdy kwiatek :)

Pod kwitnącym drzewkiem - to kuflik cytrynowy,
ma kwiaty jak szczoteczki.

Z Polski przyjechał z nami kaktus zwany "fotelem teściowej".
Wrócił do swojego klimatu ;)

Nasze znajome wróbelki założyły gniazdo w kącie przy oknie. Rzucamy okruszki na parapet i nasłuchujemy szczebiotu piskląt.

Łączka ze słonecznicą (delosperma). Szkoda, że ta piękna roślina nie przetrzymuje polskiej zimy.

Nad zatoką wszystko kwitnie na żółto...

... i fioletowo. Piękne łąki z powojem.

Siedziałam sobie na słupku ;)

Przylecieli do nas na tydzień Kasia i Przemek,
oglądamy końcówkę Półwyspu La Manga.

Są tutaj słone łąki i okresowo wysychające zbiorniki solankowe. Unikatowy ekosystem.

Saliny Świętego Piotra czyli San Pedro del Pinatar Saltworks and Sandy Spots Regional Park
(to ok.800 hektarów dzikiej przyrody).

Odnajdujemy nieznane roślinki.

- i robimy fotki. Gdy tak długo czeka się na wiosnę,
każdy kwiatek przykuwa uwagę.

Na La Mandze, obok zwodzonego mostu El Estatio

Ogromna róża wiatrów namalowana na bulwarze
w Playa Honda.

Przemek robi piękne, artystyczne zdjęcia.

Wieczory nad zatoką są cudowne.

Po drugiej stronie Mar Menor widać oświetlony
Półwysep La Manga.

Jedziemy do Cartageny. W porcie zastajemy przygotowania
do biegów długodystansowych.

Kasia robi sobie zdjęcie przed "bratnią uczelnią"
- Politechniką Kartageńską.

Na promenadzie :) Cartagena jest największym portem hiszpańskiej marynarki wojennej.

Przy nabrzeżu podziwiamy MS Koningsdam - najnowszy
i najnowocześniejszy statek pasażerski we flocie Holland America Line.

Z punktu widokowego fotografujemy panoramę
miasta i portu.

Ten wielki, najdroższy jacht świata wart jest 450 mln euro, tyle co Stadion Narodowy. To jeden z dwóch serwisowanych
w kartageńskiej stoczni Navantia, które są własnością rosyjskiego multimiliardera.

Chwila zadumy przy ruinach rzymskiego amfiteatru Augusteum.

Mieści 6 tysięcy widzów
i wciąż odbywają się tu przedstawienia.

Tuż obok ulokowany jest amfiteatr współczesny.

Spacerujemy po górze zamkowej,
zachwyca mnie dywanik z petunii...

Wśród pelargonii spotykamy pawie!

Jeden z nich ładnie nam się zaprezentował :)

Z górnych tarasów podziwiamy miasto. Mieszkali tu Kartagińczycy, Rzymianie, Arabowie i w końcu Hiszpanie.

Popiersie Asdrúbala el Bello - polityka i generała kartagińskiego (ok. 270 - 221 pne), jednego z założycieli miasta.

Korzenie tego drzewa są niesamowite!

Miejskie zaułki.

Zachowane fasady budynków robią duże wrażenie.

Nawet zwykły kiosk z gazetami jest bardzo stylowy ;)

Znowu misiek :)

Niby zwykła mewa, ale akurat ta polubiła dachy samochodów...

Hmmm :)

Urocze obrazki.

Spacerujemy uliczkami starówki.

Na Placu Świętego Franciszka rosną bardzo wysokie,
stare palmy.

A to już mała miejscowość - Los Belones.

Tego spokojnego konika spotykamy w Los Belones,
na początku naszej kolejnej przyrodniczej wycieczki
- do Parku Calblanque.

Zdjęcie na tle ogromnego wilczomlecza (Euphorbia).

Regionalny Park Calblanque znajduje się na wschodnim krańcu linii brzegowej Morza Śródziemnego,
pomiędzy Cabo de Palos i Portmán.

Ta enklawa charakteryzuje się ogromną różnorodnością środowisk, które się w niej zbiegają,
zasiedla je wiele endemitów.

Na wydmach występują rzadkie gatunki ptaków i drobnych ssaków, a także jaszczurki z czerwonymi ogonami :)

Żeglarz portugalski. W kwietniu po wichurach zdarza się,
że morze wyrzuca niebezpieczne, parzące rurkopławy - bąbelnice. Lepiej wtedy nie wchodzić do wody.

Wydmy, zatoczki, bagna słonowodne i klify tworzą niesamowite krajobrazy...

Na oznakowanym szlaku turystycznym.

A to już port w Cabo de Palos.

Droga do latarni.

W 1865 roku przy brzegu miasta Cabo de Palos stanęła latarnia morska o wysokości 80 m.

W Islas Menores, na trasie rowerowej wycieczki.

A to "leżące koniki" przy bulwarze w Los Nietos.

Widok na port rybacki w Los Nietos.

Z tarasu oglądamy dziwnie przyćmione słońce,
z "Murcia Today" dowiaduję się, że to niesiony z wiatrem
pył znad Sahary.

Sztorm wyrzucił z naszej zatoki mnóstwo muszelek...

Starsi panowie z całej Europy wyszli popływać ;)

Krótkie suszenie obok mnie na leżaku i powrót na wodę :)

Odwieźliśmy młodych na lotnisko w Alicante i w drodze powrotnej, koło Torrevieja fotografujemy stada flamingów.

Są tam wyschnięte słone sadzawki.

Flamingi spokojnie pasą się w płytkich słonych jeziorkach.

Ich niezwykła czerwona barwa piór pochodzi od dużej ilości zjedzonych skorupiaków. Barwnik nazywa się astaksantyna
i skorupiaki przyswoiły go z alg...

Flaming w locie to niezwykły widok.

Przy okazji łapiemy inne ptaki brodzące. To chyba szczudłak.

Znowu ładny zachód słońca, fotka z naszego okna...

Wieczory spędzamy na tarasie.

Andrzej lubi tam poczytać.

Jedziemy na zakupy - przed centrum handlowym "Śródziemnomorska Przestrzeń".

Ustawiam się na tle żywej ściany.

W niedzielne południe zaglądamy na ogromne targowisko miejskie w Cabo de Palos.

Przypominają moje zmieraczki ;)

W sklepie z ceramiką kupujemy
komuś w prezencie wielką papugę.

Ostatnie spacery polami i łąkami...

Oglądamy jak rosną małe melony, potem będą u nas w Lidlu ;) Murcja to tereny rolnicze zaopatrujące chłodniejszą część Europy.

Opuncje w czyimś ogrodzie są już wielkości drzewka.

Z polem uprawnym graniczy ogromny teren "Caravaning
La Manga". Są tu uliczki, domki, przyczepy, sklepy i bary.
Dobra meta dla miłośników sportów wodnych.

Żegnamy Playa Honda zdjęciem niezwyczajnie kwitnącego, dużego krzewu. To gwiazda betlejemska (poinsecja)
i jej piękne, czerwone przykwiatki.

Fotka zrobiona przy naszej ulubionej autostradzie Mudéjar, biegnącej na północ Hiszpanii aż do tunelu w Pirenejach.

Na trasie Mudéjar, gdzieś koło aragońskiego Teruel.
To mniej uczęszczana i bezpłatna droga szybkiego ruchu,
którą przyjemnie przemierza się Hiszpanię.

Wjeżdżamy w Pireneje.

Dobrze oświetlone, ośnieżone szczyty robią niesamowite wrażenie...

W górskim miasteczku Canfranc powstało podziemne laboratorium, gdzie prowadzi się badania nad ciemną materią.

Wita nas Francja.

W wielu francuskich miasteczkach podziwiamy platany przycięte w charakterystyczny sposób.

A to już pierwszy nocleg we w Francji. Hotel sieci Campanile w Mont de Marsan.

Bardzo tu przyjemnie, warto się zatrzymywać.

Blisko hotelu znajduje się nowoczesny Lidl, trochę się różni od naszych, ale w środku prawie to samo ;)

Na parkingu przed sklepem są stanowiska do ładowania samochodów elektrycznych.

Kolejny nocleg mamy w Fasthotel Paris Sud, w Montereau-Fault-Yonne nad Sekwaną. Tu przy okazji odwiedzamy olbrzymie centrum handlowe Leclerc.

Śliczna kotka umilała nam wieczór przed hotelem.

Wyruszamy w dalszą drogę. Zatrzymujemy się we francuskim Baye i znowu kupujemy tu świeżutką bagietkę.

Bardzo miła malutka piekarnia, pyszne pieczywo,
warto tu przystanąć.

To już ostatnie zdjęcie z tej podróży, niemiecki parking przy autostradzie, do granicy pozostało kilkadziesiąt kilometrów. Po miesiącu wracamy do Pucka.